Het Zeemanskoor De Torren is een initiatief van de onderafdeling Duin en Bollenstreek van het Contact Oud-Mariniers (COM). Het is het eerste en tot nog toe enige zeemanskoor van de landelijke vereniging het COM, dat meer dan 11.000 leden telt. Logischerwijs zochten de oud-mariniers naar een naam voor hun zeemanskoor, dat een nauwe relatie heeft met hun korps. Het vlootpersoneel en buitenstaanders noemen de mariniers altijd gekscherend Torren. Deze naam hebben ze te danken aan het embleem op de revers van het mariniersuniform. In feite is het wapen van het Korps Mariniers, dat ter grootte is van een manchetknoop en uitgevoerd en zo donker is, dat het op een torretje lijkt. De keuze voor deze naam is dubbel zo aardig, omdat torren zich ook in het water kunnen voortbewegen en mariniers sinds 1665, de oprichtingsdatum van het Korps Mariniers, een amfibische taak hebben.
Initiatiefnemer, oud-marinier Gerard Minnee, uit Lisse stuurde op 10 januari 2000 een enquêteformulier naar alle leden van de onderafdeling om te peilen of er belangstelling bestond voor de oprichting van een Zeemanskoor. Uitgangspunt daarbij was om te komen tot een gezelligheidsvereniging, die zich zou gaan bezighouden met het zingen van oude Hollandse zeemansliedjes en deze te vertolken voor het publiek. Daarnaast gaf het een extra dimensie aan de activiteiten van de onderafdeling en meer naamsbekendheid voor het COM. Tot ieders verbazing meldde zich op 25 februari tijdens de jaarvergadering van de onderafdeling, zeventien oud-mariniers en was de kiel gelegd. Bij de oprichtingsvergadering van het koor, op 28 juni 2000, was dit aantal uitgegroeid tot twee en twintig en leverde een advertentiecampagne in de streekbladen nog eens tien leden op, waardoor het totaal aan koorleden op twee en dertig kwam. Het eerste bestuur bestond uit de oud-mariniers Gerard Minnee, Herman Langkemper, Piet Reemer en Jan van Gelderen. Maar daarmee was nog niet alles opgelost, want mariniers zijn nu eenmaal geen zangpedagogen en moest er naar een dirigent en enkele muzikanten worden gezocht. En die werden gevonden. Oud marinier Ad Pronk, die in Woerden als leraar werkzaam is, begon met aanstekelijk enthousiasme van een groep oud-mariniers een zeemanskoor te maken. Voor de begeleiding werden twee accordeonisten en een slagwerker gevonden.
In Lisse werd een oefenlokaal gevonden, waar op 5 september 2000 de eerste repetitie plaats vond. Ad Pronk stond voor de schier onmogelijke taak om van een stel oud-mariniers een fatsoenlijk klinkend koor te maken. Mariniers zijn gewend om vanuit zee het land op te rennen, schuttersputjes te graven of om zich in de tijgersluipgang voort te bewegen maar hadden, behalve het Wilhelmus, nog nooit gezongen. Ineens staat daar dan een dirigent, die met het aanslaan van een toon op de piano moet gaan proberen om al die rauw geworden stembanden te fatsoeneren. Maar het lukte en binnen de kortste keren, want reeds op 5 januari 2001, traden De Torren voor de eerste keer op tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de onderafdeling en met succes. Om een officiële status te krijgen, had men het koor op 5 oktober van het jaar ervoor ingeschreven bij de International Shanty en Seasong Association. Sindsdien was het succes van De Torren niet meer te stoppen. Met groot enthousiasme gaan ze er bij elk optreden weer tegenaan. Inmiddels hebben wij jaarlijks tientallen optredens. Niet alleen in de Duin- en Bollenstreek maar ook daarbuiten, zoals tijdens de Wereldhavendagen en in de Van Ghentkazerne in Rotterdam, het Bloemencorso in 2003 en allerlei festiviteiten in de wijde omtrek. Ze weten hun liederen zodanig te brengen, dat de toehoorders binnen de kortste keren uit volle borst mee staan te zingen omdat ze lekker in het gehoor liggen, ongecompliceerd zijn en soms een beetje ondeugend. Kortom ze roepen in een tijd van haast en veel lawaai een gezellige sfeer op waar jong en oud behoefte aan heeft. Het repertoire met tientallen liedjes is er naar. Voor De Torren staat gezelligheid bovenaan de lijst van hun optredens en die weten ze over te brengen. Het koor bestaat inmiddels uit ruim 50 leden, waaronder vier accordeonisten , een basgitarist en een slagwerker.
Willem Geneste (1936 – 2014)